درختچه بلوبری ویژگی های خاصی دارد و زمانی که در یک باغ به صورت طبیعی می‌روید، با این ویژگی ها می‌توان آن را شناسایی نمود. گیاه بلوبری هم جنبه زینتی و هم جنبه خوراکی دارد و بسته به نوع بلوبری  در مناطق مختلف می‌روید.

عادات رشد

ارتفاع بوته بلوبری بر اساس نوع بلوبری متفاوت است. بوته های بلوبری به طور استاندارد 1.8 تا 3 متر رشد می‌کنند. البته برخی از ارقام کوتوله هستند که فقط 30 تا 60 سانتی متر بلند می‌شوند. یکی از راه هایی که برای شناخت بوته های بلوبری استفاده می‌شود توجه به شاخه های بلوبری می‌باشد. شاخه های جدید در بلوبری از تاج در زیر خاک رشد می‌کنند. در پایه، شاخه های بلوبری به طور مستقیم از خاک خارج می‌شوند. شاخه ها صاف و بی خار هستند.

برگ ها

بوته های بلوبری برگ های براقی دارند که برگ ها از بهار تا تابستان به رنگ سبز تیره یا سبز مایل به آب هستند. برگ ها در پاییز قرمز یا مایل به قرمز می‌شوند. برگ های گیاه بلوبری بیضی شکل بوده و قسمت پایینی برگ کمی پهن تر از قسمت بالایی برگ است. بلوبری یک درختچه برگریز است و در اواخر پاییز یا اوایل زمستان برگ های گیاه می‌ریزند. شاخه های قرمز بدون برگ، در طول زمستان چشم انداز بسیار زیبایی را ایجاد می‌کنند.

شکوفه و میوه

گیاه بلوبری از بهار تا اواخر تابستان دارای گل و میوه است. جوانه های شکوفه به شکل اشک هستند و شکوفه ها به صورت خوشه ای شکل می‌گیرند. بسیاری از گونه های بلوبری شکوفه های سفید دارند ولی برخی از گونه ها شکوفه های صورتی رنگ تولید می‌کنند. زمانی که گل ها ناپدید می‌شوند، میوه های سبز کوچکی ظاهر شده که بعد به رنگ قرمز تبدیل می‌شوند. بعد از این که میوه ها رسیده شدند رنگ آن ها آبی تیره می‌شود. بسته به نوع بلوبری، میوه دهی از اوایل تابستان تا اواخر پاییز می‌باشد.

انواع درختچه بلوبری

گیاه بلوبری به طور معمول در آب و هوای شمالی با زمستان های سرد رشد می‌کند. اما برخی از گونه های بلوبری هستند که در آب و هوای گرم نیز می‌توانند رشد کنند. بلوبری بوته بلند جنوبی برای آب و هوای گرم و معتدل مناسب است. بلوبری rabbiteye، گونه ای است که در برابر خشکی و گرما مقاومت بالاتری نسبت به سایر گونه های بلوبری دارد و در مناطق گرم قابل پرورش می‌باشد.