قلمه گیری از درخت پرتقال

در اواسط دهه 1800 شخصی یک درخت پرتقال در برزیل کشف کرد که پرتقال‌های جهش یافته تولید می‌کرد. در این پرتقال‌ها هیچ دانه‌ای وجود نداشت. این شخص از این درخت قلمه‌هایی برداشت و آن‌ها را ریشه دار کرد و آن‌ها را به وزارت کشاورزی ایالات متحده در واشنگتن فرستاد. هر پرتقال ناول که امروز خورده می‌شود یک کلون مستقیم از آن درخت پرتقال است، زیرا قلمه گیری تنها راه تکثیر این درختان است.

قلمه‌هایی با طول 20 تا 25 سانتی متر از درخت جدا کنید. برگ‌های نیمه قسمت پایینی قلمه را جدا کنید و انتهای شاخه را به شکل نوک تیز برش دهید. انتهای قلمه را به هورمون ریشه زایی آغشته کنید و در یک گلدان حاوی شن و ماسه مرطوب قرار دهید. از چند قلمه برای کاشت استفاده کنید تا احتمال موفقیت شما افزایش یابد. بعد از کاشت، شن و ماسه را کاملا مرطوب کنید و گلدان را در یک پلاستیک قرار دهید تا رطوبت حفظ شود. شن و ماسه را مرطوب نگه دارید. حدودا 8 هفته بعد از کاشت، قلمه‌ها را برای تولید ریشه بررسی کنید تا ببینید شروع به ریشه زنی کرده‌اند یا خیر. ریشه دار شدن قلمه‌ها ممکن است تا 14 هفته طول بکشد، بنابراین نا امید نشوید. قلمه‌هایی که ریشه دار شده‌اند را در گلدان‌های جداگانه حاوی خاک گلدان بکارید.

زمانی که با استفاده از قلمه، نهال جدیدی تولید کرده‌اید بهتر است نهال در سال اول در گلدان نگه داری شود و در اولین زمستان از سرما محافظت گردد. در مناطق معتدل و گرم که زمستان‌های خیلی سردی ندارند می‌توان نهال پرتقال را در پاییز در زمین کاشت. ولی مناطقی که زمستان سرد است باید نهال پرتقال در بهار بعد از اتمام سرما در زمین کاشته شود. نهال پرتقال را در یک مکان با آفتاب کامل بکارید، جایی که حداقل روزی 6 ساعت نور مستقیم خورشید داشته باشد. قبل از کاشت نهال در زمین، خاک را با کمپوست یا کود حیوانی پوسیده مخلوط کنید تا زهکشی خاک بهبود یابد و همچنین خاک نیز غنی می‌شود. فاصله بین نهال‌های پرتقال را 4.5 تا 6 متر در نظر بگیرید. در طول فصل رشد ماهی یک بار به نهال‌ها کود بدهید. کود NPK با نسبت 1:1:2 مناسب است.