مامیلاریا (mammillaria) بزرگ‌ترین خانواده‌ی کاکتوس است که در حال حاضر 171 گونه از آن شناسایی شده است. اکثر این گونه‌ها بومی مکزیک هستند اما برخی مربوط به جنوب غرب ایالات متحده، کارائیب، کلمبیا، ونزوئلا، گواتمالا و هندورا می‌باشند.گونه‌ی مامیلاریا معروف‌ترین گونه در بین کاکتوس‌ها است. مامیلاریا در سراسر جهان طرفداران زیادی دارد و افرادی هستند که منحصرا در باره‌ی این گونه تخصص دارند.

 این روزها همچنان گونه‌های جدیدی در طبیعت دیده می‌شوند و تخمین زده شده که در طی 30 سال گذشته 50 گونه‌ی جدید شناسایی شده است. این گیاه اولین بار در سال 1753 توسط کارلوس لینوس با عنوان کاکتوس مامیلاریس توصیف شد که از کلمه‌ی لاتین مامیلا به معنای "نوک پستان" گرفته شده و دلیل آن وجود برآمدگی‌هایی در گیاه است که از خصوصیات خاص این گیاه می‌باشد. یکی از ویژگی‌های متمایز این گونه، رشد خاص ساقه است که به دو قسمت مشخص جدا می‌شود، یکی در نوک قسمت برآمده (آپکس) و دیگری در پایه آن است. آپکس در واقع ستون فقرات است و بخش پایه فاقد ستون فقرات می‌باشد اما معمولا دارای موهای ریز یا کرک است. بخش پایه از آرئول، گل‌ها و میوه‌ها را ایجاد می‌کند و نقطه انشعابی است. بخش آپکس گل‌ها را تحمل نمی‌کند اما در برخی شرایط خاص می‌تواند به عنوان نقطه انشعابی عمل کند. گیاه معمولا کوچک و کروی دراز است و ساقه‌ها 1 تا 20 سانتی‌متر قطر و 1 تا 40 سانتی‌متر طول دارند. برآمدگی‌ها به صورت تکی روی هم انباشته می‌شوند و یک توده شامل 100 سر را تشکیل می‌دهند که تقارن شعاعی دارند. برآمدگی‌ها به شکل مخروطی، استوانه‌ای، هرمی یا گرد هستند. ریشه ها فیبری، گوشتی یا سلولی هستند. گل‌ها قیفی شکل بوده و  طول و قطر آن‌ها به اندازه 7 تا 40 میلی‌متر می‌باشد ، رنگ گل‌ها سفید و سبز مایل به زرد، صورتی و قرمز است و اغلب یک نوار تیره در وسط دارند. رنگ های قرمز به دلیل وجود رنگدانه های بتالین  به طور معمول برای Caryophyllales هستند. میوه شبیه توت، گرزی شکل یا دراز است که معمولا قرمز و گاهی سفید، زرد یا سبز می‌باشد. میوه‌ی برخی گونه‌ها در داخل گیاه قرار دارند. بذرهای این گیاه سیاه یا قهوه‌ای و در سایز 1 تا 3 میلی‌متر هستند. 

کاشت بذر کاکتوس مامیلاریا

به طور کلی، در کاکتوس‌های مامیلاریا به جز گونه‌های کوچک و مینیاتوری که نیاز به توجه و قلمه زدن دارند، سایر گونه‌ها به راحتی رشد می‌کنند. اولین قدم ضدعفونی کردن گلدان است سپس خاک و کوکوپیت را غربال کنید تا تکه‌های بزرگ و سخت از آن خارج شوند. تنها تفاوت این خاک با خاک معمولی دارا بودن یک قسمت اضافه شن ریز است. 
برای کاشت از گلدان‌های با سایز 5*5*4/5 استفاده کنید که تا نیم سانتی‌متر به لبه‌ی بالای گلدان با خاک پر شده باشند. با یک تکه چوب خاک را کمی فشرده کنید و سپس بذر‌ها را در خاک قرار دهید و دوباره به آرامی فشار دهید. پس از آماده سازی گلدان آن را در یک سینی که دارای آب جوشیده و سرد شده است قرار می‌دهیم و به گلخانه‌ای کوچک با دمای 28 درجه‌ی سانتی‌گراد در روز و 18 سانتی‌گراد در شب، انتقال می‌دهیم. در دوره‌ی جوانه زنی دقت کنید که خاک باید مدام مرطوب باشد. 
بذرها از ساعت 7 صبح تا 10 شب به مدت 15 ساعت نیاز به نور دارند. اطمینان حاصل کنید که همه‌ی گلدان‌ها نور کافی دریافت می‌کنند. بهتر است که جوانه‌ها به مدت 3 ماه در آن مکان نگهداری شوند و پس از این مدت آن‌ها به گرما در گلخانه نیاز ندارند و بهتر است تهویه‌ی هوا را شروع کنید تا با شرایط زندگی بالغ آشنا شوند. اولین تعویض گلدان 6 ماه بعد انجام می‌شود اما امکان انجام آن حتی تا یک سال بعد هم وجود دارد. جوانه زنی ممکن است کمی زمان‌بر باشد. 
برخی از گونه‌های مامیلاریا به دلیل تخریب زیستگاه‌ها و به خصوص جمع‌آوری آن‌ها برای کاشت در گلدان جهت استفاده‌ی تجاری، در معرض انقراض قرار دارند. استفاده کنندگانِ کاکتوس‌ها با استفاده از نمونه‌های گلخانه‌ای می‌توانند به حفاظت این گیاهان کم‌یاب کمک کنند. با این کار علاوه بر کمک به حفظ این گیاهان کمیاب، تجربه‌هایی در زمینه‌ی کشت و پرورش این کاکاتوس‌های مامیلاریایِ نادر بدست می‌آید: برخی کاکتوس‌ها به آسانی از  بذر پرورش پیدا می‌کنند. یکی از گونه‌های معروف و وحشیِ در دسترس که در گلخانه پرورش می‌یابد ولی در طبیعت در معرض خطر است، Mammillaria zeilmannian نام دارد.